 |
| (>>) |
Adolfo Suárez, coas súas contradicións e os seus erros, supuxo un exemplo de home de Estado, afastado das carnicerías e as guerras sucias políticas que tanto vemos hoxe no ámbito da nosa vida pública. Pagou un prezo moi caro por tratar de manter un equilibrio entre os distintos extremismos ideolóxicos da época. Denostado pola dereita e extrema dereita, que o consideraba un traidor á herdanza franquista; criticado tamén pola esquerda, que entendía que os seus cambios eran insuficientes e desconfiaban da súa procedencia do réxime dictatorial.
Neste país, tan cainita e guerracivilista, sería desexable que actitudes e talantes coma o seu volvesen a liderar o espazo político. Curiosamente, moitos dos que estes días louvan a súa figura foron inmisericordes cos ataques cara él, mesmo no plano persoal. O camiño cara a un rexime democrático e o respecto absoluto ás opinións e liberdades alleas, que hoxe ás veces semellan cuestionadas, debémosllo a él. Como definiu nun dos seus discursos “deseo elevar a la categoría política de normalidad, lo que en la calle es simplemente normal”. Na novela de Javier Cercas, Anatomía de un instante, faise un retrato fermoso, xusto e rigoroso da súa figura. GRAZAS, PRESIDENTE.
Ningún comentario:
Publicar un comentario